Na początek małe ogłoszenie. Jest to artykuł nr 1000 na pelicans.pl i w imieniu całej redakcji chciałbym podziękować wszystkim, którzy stronę odzwiedzali, zostawili komentarz, etc. Z okazji tego jubileuszu zapraszamy na coś zupełnie nowego. Miłej lektury!
Jak dobrze wiecie, Pelicans to nie jest jedyny profesjonalny zespół w Nowym Orleanie. Ba, nie są nawet najważniejszym. Numerem jeden w Crescent City są futboliści – Saints. Choć obecnie są jedną rodziną z zespołem Pelicans, tak dzierżą o wiele większą tradycję, obejmującą lata cierpień, szydery, ale także, jak dotąd, jedyny tytuł mistrzowski dla Big Easy. W 2016 roku Święci obchodzili pięćdziesięciolecie istnienia, dając nam doskonałą okazję do podróży poprzez pięć dekad funkcjonowania zespołu. Na początek – pierwsze lata zespołu.
1966
New Orleans Saints powstali 1 listopada 1966 roku, jednak próby sprowadzenia profesjonalnego zespołu do miasta sięgały początków lat ’60. Bardzo ważną postacią w procesie sprowadzenia futbolu do Nowego Orleanu był biznesmen David Dixon. Dixon był absolwentem nowoorleańskiego uniwersytetu Tulane. W 1962 roku stworzył New Orleans Professional Football Club Inc., w celu lobbowania na rzecz utworzenia w mieście zespołu NFL bądź AFL. W 1962 roku Dixon zakupił za cenę 236 tysięcy dolarów Oakland Raiders, z intencją przeniesienia zespołu do Luizjany. Plan się jednak nie powiódł, na skutek działań burmistrza Oakland. Następnym krokiem Dixona było namówienie AFL, by liga zorganizowała mecz gwiazd w 1965 roku w Nowym Orleanie. Plan się wstępnie udał, jednak AFL przeniosła mecz do Houston, po tym, jak czarnoskórzy zawodnicy doświadczyli rasistowskich zachowań w dzielnicy French Quarter. Po dwukrotnym niepowodzeniu, Dixon jeszcze w 1965 roku zaproponował stworzenie własnej ligi, nazwanej USFL, która dla odmiany miała odbywać się w okresie wiosennym, nie jesiennym. Liga ostatecznie nie została utworzona, a kluczowe dla sprawy Dixona okazały się wydarzenia z 1966. W czerwcu 1966 doszło do połączenia lig NFL i AFL, po uprzednim debatowaniu w kongresie nad tymże połączeniem (nad prawem zwalniającym ligę z sankcji antymonopolowych). Bardzo ważni w procesie zaakceptowania prawa przez Kongres byli politycy z Luizjany: senator Russell E. Long oraz kongresmen Hale Boggs. W zamian za ich pomoc, komisarz ligi – Pete Rozelle zagwarantował stworzenie zespołu Nowym Orleanie. W mniej niż miesiąc po podpisaniu prawa przez prezydenta Lyndona B. Johnsona, Rozelle ogłosił utworzenie zespołu. Ogłosił to właśnie 1 listopada, w hotelu Pontchartrain. Tydzień później David Dixon przekonał gubernatora Luizjany – Johna McKeithena do poparcia dofinansowania budowy nowego, zadaszonego stadionu. 15 grudnia większościowym udziałowcem zespołu oraz jego prezydentem został nazwany narciarz John W. Mecom Jr., zaś David Dixon również został udziałowcem. 27 grudnia został przedstawiony pierwszy trener zespołu – Tom Fears.
1967
9 stycznia zespół został nazwany Saints, z powodu narodzin w dniu wszystkich świętych oraz utworu „When the Saints Go Marching In” (znanego również jako „The Saints”) autorstwa Louisa Armstronga, silnie związanego z miastem. Logiem zespołu zostało fleur-de-lis, kolejny symbol miasta, a barwami zostały czerń oraz złoto. Pierwszym stadionem zespołu został Tulane Stadium. 27 stycznia Saints zatrudnili pierwszego zawodnika – kopacza Paige’a Cothrena. 9 lutego został przeprowadzony expansion draft, w którym zespół wybrał 42 zawodników. Saints wybrali w nim biegacza Paula Hornunga, przyszłego członka Galerii Sław, który jednak doznał kontuzji szyi w preseason i zakończył karierę zanim zdążył zadebiutować. W jego miejsce zatrudniono Jima Taylora, kolegę Hornunga z Green Bay Packers oraz byłego biegacza z Uniwersytetu Stanowego w Luizjanie. 14 i 15 marca odbył się NFL Draft, w którym Saints wybrali 36 zawodników. Mieli oni pierwszy wybór, który jednak oddali do Baltimore Colts za rozgrywającego Gary’ego Cuozzo. 1 lipca rozpoczął się pierwszy obóz treningowy zespołu, a 20 lipca Bert Rose został mianowany pierwszym generalnym menedżerem zespołu.
2 sierpnia, w Anaheim, Saints rozegrali pierwsze spotkanie w historii. W ramach preseason przegrali 7-16 z Los Angeles Rams. 12 sierpnia w Shreveport pokonali 23-14 St. Louis Cardinals, notując pierwszą wygraną w preseason. 9 września w Nowym Orleanie pokonali 27-14 Atlanta Falcons, notując pierwszą wygraną w Nowym Orleanie. Preseason zakończyli z bilansem 5-1. 17 września ruszył sezon regularny, który otworzyli spotkaniem z Los Angeles Rams. Pierwsze oficjalne punkty w historii Saints zdobył debiutant John Gilliam, wracając otwierający spotkanie wykop na przyłożenie. Rams wygrali to spotkanie 27-14, na oczach 80,879 fanów zgromadzonych na trybunach Tulane Stadium. Na pierwszą wygraną w przyszło czekać do 5 listopada, kiedy to po siedmiu porażkach z rzędu, prowadzeni przez Walta Robertsa Saints pokonali Philadelphia Eagles 31-24. Sezon zakończyli 17 grudnia, wygraną z Washington Redskins, kończąc sezon z bilansem 3-11.
1968
Saints po poprzednim sezonie otrzymali siódmy wybór draftu, który został użyty na defensywnego liniowego Kevina Hardy’ego z uniwersytetu Notre Dame. Dwa miesiące później, 29 marca, Victor E. Schwenk został mianowany nowym generalnym menedżerem zespołu. Kadra trenerska zespołu nie uległa zmianie, a roster wzmocniony poprzez draft, mimo przejścia na emeryturę Jima Taylora, zaledwie pięć dni przed pierwszym spotkaniem.
Saints rozpoczęli sezon wygrywając trzy spotkania, oraz przegrywając tyle samo. Niestety przegrali 6 z następnych siedmiu spotkań, a jedyne w którym nie polegli było remisem 20-20 w Detroit. Sezon zakończyli 15 grudnia, na oczach 66,131 fanów po raz drugi w sezonie pokonując Pittsburgh Steelers. Ostateczny bilans brzmiał 4-9-1, a Saints drugi rok z rzędu zajęli trzecie miejsce w swojej dywizji.
1969
Sezon, tak jak poprzedni, rozpoczął się od draftu pod koniec stycznia. Saints posiadali siedemnasty wybór, który użyli na ofensywnego liniowego Johna Shinnersa z Xavier. W sztabie trenerskim doszło do dużej zmiany, gdyż nowym koordynatorem ofensywy został Don Heinrich, sprowadzony z Pittsburgh Steelers. 6 sierpnia zespół zatrudnił kopacza pierwszego roku – Toma Dempseya. Dempsey 5 października trafił field goala z 55 jardów, co było rekordem zespołu, a wówczas bylo to o zaledwie jard krócej, od rekordu ligi. Saints jednak przegrali pierwszych sześć spotkań, sezon kończąc z bilansem 5-9 i raz kolejny zajmując trzecie miejsce w dywizji. Problemem była defensywa, która oddawała 7,8 jarda na próbę podania, co jeszcze w 2012 roku było jednym. trzech najgorszych wyników w historii.
1970
Na początku 1970 doszło do ostatecznego połączenia lig NFL i AFL, które stały się jedną ligą. Oznaczało to zmianę podziału dywizji. Saints trafili do dywizji zachodniej, w konferencji NFC, a ich rywalami w niej zostali Los Angeles Rams, San Francisco 49ers oraz Atlanta Falcons. Pierwszorundowym wyborem Saints został skrzydłowy Ken Burrough. 8 sierpnia, trener Tom Fears został włączony do galerii sław. Saints zaczęli jednak sezon z bilansem 1-5-1, a po porażce 1 listopada z Rams, Tom Fears został zwolniony. W jego miejsce trenerem został nazwany J.D. Roberts. Roberts wygrał w debiucie 19-17 z Detroit Lions, a w tym spotkaniu Tom Dempsey ustanowił nowy rekord NFL, trafiając field goal z 63 jardów. Rekord ten został wyrównany dopiero w 1998, a pobity w 2013 (w 2011 Sebastian Janikowski również go wyrównał). Była to jednak jedyna wygrana Robertsa, a zespół skończył sezon z bilansem 2-11-1, otrzymując drugi pick w nadchodzącym drafcie.
1971
Miejscem Super Bowl VI został wybrany Tulane Stadium. Jednak Saints mieli inne priorytety. Ich drugi wybór draftu został spożytkowany na rozgrywającego Archie Manninga. Zespół również otrzymał nowych koordynatorów ofensywy i defensywy, odpowiednio Kena Shippa oraz Jima Championa. 11 sierpnia ruszyła budowa nowego stadionu Saints. 19 września ruszył sezon regularny, a Manning poprowadził Saints do zwycięstwa z Los Angeles Rams, zdobywając przyłożenie w ostatniej akcji meczu. 17 października Manning i Saints pokonali Dallas Cowboys, którzy w styczniu powrócili do Nowego Orleanu i sięgnęli po tytuł mistrzowski. 10 grudnia z obowiązków generalnego menedżera zwolniony został Vic Schrenk, a 9 dni później Saints zakończyli swój sezon. Bilans wyniósł 4-8-2.
1972
Było to spokojne offseason dla Saints. Obowiązki Schwenka przejął Richard F. Gordon. Stabilizacja jednak nie polepszyła zespołu, który rozpoczął sezon od bilansu 0-5, w tym przegrywając u siebie 2-37 z 49ers. Zespół za to zadebiutował na łamach Monday Night Football w ABC podczas drugiego tygodnia. Sezon jednak zakończyli z bilansem 2-11-1.
1973
Saints rozpoczęli rok 1973 od oddania drugiego numeru w drafcie do Baltimore, w zamian za defensywnego liniowego Billy’ego Newsome’a. Nowym trenerem Saints został John North, po tym, jak Roberts został zwolniony w trakcie preseason, również większość sztabu została wymieniona. Jednak sezon rozpoczął się ogromnym falstartem, od porażki 7-62 z Falcons w Nowym Orleanie, i to mimo faktu, iż po pierwszej kwarcie było 0-0. W drugim spotkaniu było niewiele lepiej, gdyż zespół poległ 3-40 w Dallas. 21 października Saints polegli w San Francisco 0-40. Po meczu z 49ers rozegrali jednak dwa świetnie spotkania, wygrywając z Washington Redskins 19-3 oraz z Buffalo Bills 13-0, po raz pierwszy w historii nie pozwalając rywalom na zdobycie jakichkolwiek punktów. To drugie spotkanie jest o tyle wyjątkowe, iż był to najgorszy występ w tym sezonie OJa Simpsona, który został MVP ligi oraz rekordzistą NFL, przekraczając barierę 2000 jardów. Pod sam koniec sezonu Saints udało się również zemścić na 49ers, pokonując ich w Nowym Orleanie. Ostateczny bilans wyniósł 5-9, wyrównując najlepszy w historii zespołu. Saints stale zawodziła ofensywa, która tylko dwukrotnie zdobyła 20 lub więcej punktów.
1974
Po obiecującym poprzednim sezonie nie przeprowadzono większych zmian. Defensywa została wzmocniona poprzez wybranie linebackera Ricka Middletona. Jednak cały sezon był niemal bliźniaczy do poprzedniego. Raz jeszcze Saints mieli problemy z atakiem, a w meczu z Los Angeles nie zdobyli żadnych punktów. Ich pierwsza wygrana przyszła 29 października, kiedy w Nowym Orleanie pokonali 14-13 Falcons. Po tym meczu nastała pora na trzy wyjazdy z rzędu, z których zwycięski okazał się tylko ten ostatni – w Atlancie. 10 listopada Saints po raz drugi w sezonie nie zdobyli żadnych punktów, tym razem u siebie z Miami. 8 grudnia rozegrali ostatnie spotkanie w murach Tulane Stadium, pokonując 14-0 St. Louis Cardinals.
1975
Saints rozpoczynają sezon od wybrania skrzydłowego Larry’ego Burtona w drafcie. W tym samym drafcie Billy Newsome został wymieniony do New York Jets, w zamian za wybór w pierwszej rundzie, wykorzystany na ofensywnego liniowego – Kurta Schumachera. Co warto dodać, wybór z 9 rundy draftu, biegacz z Iowa State – Mike Strachan, również znalazł się w kadrze zespołu. 3 sierpnia został otwarty nowy stadion Saints – Superdome. 9 sierpnia odbyło się pierwsze spotkanie na nowym stadionie, a w ramach preseason Saints przegrali na oczach 72,434 fanów z Houston Oilers 7-13. Sezon regularny rozpoczął się 21 września, od porażki w Waszyngtonie 3-41. Tydzień później Saints zawitali do Louisiana Superdome, jednak polegli 0-21 z Cincinnati Bengals. 27 października, Ernie Hefferle zastąpił na stanowisku trenera Johna Northa. North został zwolniony po porażce 14-38 w Los Angeles, która zrzuciła Saints do bilansu 1-5. Hefferle wygrał w debiucie 23-7 z Atlanta Falcons, lecz przegrał wszystkie pozostałe spotkania. Koniec końców: bilans 2-12, wraz z San Diego Chargers będąc najgorszym zespołem w lidze.