Po świetnym wyborze Buddy’ego Hielda z 6. numerem w drafcie, New Orleans Pelicans wciąż posiadali bardzo ciekawe picki nr 39 i 40. Tegoroczny nabór młodych zawodników był na tyle nieprzewidywalny, że typowani do wyboru w top15-20 zawodnicy, zaczęli spadać do drugiej rundy (najlepszy przykład Deyonte Davis, który dostał nawet zaproszenie do green roomu, a został wybrany z 31 pickiem).
Drużyny z początku drugiej rundy zaczęły jednak podejmować coraz lepsze (?) decyzje i wybierać teoretycznie najlepiej notowanych pozostałych graczy ze stawki. Zauważył to Generalny Menadżer Pelicans i postanowił zadziałać. Wykonał telefon do Los Angeles Clippers i dogadał się z Doc Riversem w sprawie wymiany dwóch picków 2-rundowych w zamian za #33 numer Clippers. Dell Demps wykorzystał wybór LAC na młodego i utalentowanego wysokiego – Cheicka Diello.
Dla tych, którzy skrzydłowego/centra z uczelni Kansas nie znają – jest to utalentowany, młody zawodnik, który ma bardzo wysoko sufit i dzięki ciężkie pracy może go osiągnąć. W college’u miał spore problemy z zaadaptowaniem się i dogadaniem z trenerem ws. minut, ale wychodząc z liceum był jednym z najlepiej notowanych graczy swojego rocznika (5/5 gwiazdek).
To co przede wszystkim wyróżnia Cheicka to jego olbrzymie zaangażowanie i serce do gry. Tam, gdzie nie dogra, tam wywalczy. Mimo wzrostu (tylko 6’9) może z powodzeniem grać na pozycji centra – zwłaszcza w erze smallballu. Wszystko to, dzięki potężnemu zasięgowi ramion (aż 7’5!) i atletyzmowi jakim dysponuje. Fantastyczny zbierający, jeszcze lepszy blokujący. Z niezłym potencjałem na bycie groźnym graczem również w ofensywie przy obręczy.
Gra dla Kansas w NCAA nie mówi nam praktycznie nic o tym graczu. Przed 19-letnim Cheickiem Diallo teraz ciężka praca z trenerami Pelicans i czas na rozwój. Jeśli zawodnik zostanie odpowiednio poprowadzony, to Dell Demps wyciągnął z drugiej rundy prawdziwy nieoszlifowany diamencik.
Para Diallo-Davis w defensywie to naprawdę może być coś.